Bejegening in de zorg
Respectvol omgaan met cliënten
In dit boek wordt met zeer praktische, herkenbare voorbeelden ingegaan op de professionele wijze waarop hulpverleners cliënten, in welke zorgsector dan ook, kunnen bejegenen.
Respectvol omgaan met cliënten
De geformuleerde visie bepaalt in hoge mate de bejegening van cliënten. Deze visie wordt met de attitude gestalte gegeven. Binnen deze attitude speelt de kritische zelfreflectie de belangrijkste rol; zelfkennis, scherp kijken naar jezelf, gaat aan alles vooraf. Respectvolle bejegening is een kwaliteitsinstrument.
Mensen in verzorgings- en verpleeghuizen, ziekenhuizen, de psychiatrie, thuiszorg, jeugdhulpverlening, mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke handicap zijn (zeer) afhankelijk van de wijze waarop hulpverleners hen bejegenen.
Die bejegening vraagt om een heldere, breed gedragen visie. Veel praktijkvoorbeelden brengen de visie tot leven. Er wordt onder andere ingegaan op keuzevrijheid, privacy, agressie, seksualiteit, dood, handelingsverlegenheid en betekenis van gedrag.
De visie wordt vertaald in attitude-aspecten: onder andere acceptatie, interesse in iemands geschiedenis, kritisch samenwerken, zorgen voor een ander. Binnen de eigen houding gaat het vooral om kritische zelfreflectie: dat wil zeggen jezelf ter discussie stellen, emoties bespreekbaar maken, grenzen duidelijk hebben, bezien hoe normatief je bent en zelfacceptatie. Een dergelijke bejegening vraagt om een open cultuur waarin mensen elkaar professioneel aanspreken op elkaars gedrag.
Voor wie is dit boek geschreven
Dit boek is geschikt voor medewerkers in alle zorgsectoren. Studenten MBO en HBO wordt een kader aangeboden; discussies en opdrachten maken dit praktische boek goed bespreekbaar. Voor organisaties en instellingen is dit boek bruikbaar om hun visie te toetsen: bejegening als kwaliteitsinstrument.
1 Respectvolle bejegening: een kwestie van visie, attitude en kritische zelfreflectie
2 Visie
3 Attitude
4 De kritische zelfreflectie
In dit boek wordt de bejegening van hulpverleners naar clienten in de zorg behandeld, maar ook de bejegening van hulpverleners onderling. Een duidelijke visie, een professionele attitude en zelfkennis bij hulpverleners zijn absolute voorwaarden voor een professionele bejegening volgens de auteur. Hij beschrijft deze onderwerpen aan de hand van praktijkvoorbeelden (vooral de zorg voor verstandelijk gehandicapten, de psychiatrie en de forensische hulpverlening, maar ook in verpleeg- en verzorgingshuizen en ziekenhuizen). Uitgebreid wordt stilgestaan bij het belang van een heldere visie, waarbij de begrippen normalisatie, integratie, emancipatie en zelfstandigheid de leidraad vormen. Ook de attitude wordt uitgebreid besproken aan de hand van inlevingsvermogen, samenwerking in een team, duiding van gedrag etc. Echte clientgerichtheid, het niet uit de weg gaan van `moeilijke` onderwerpen zoals seksualiteit in de zorg en het belang van kritisch naar elkaar kijken binnen een team leiden tot een professionele bejegening. Door deze onderwerpen te benadrukken is het voor hulpverleners een boek geworden, dat aanleiding kan geven om eens goed na te denken over zaken als clientgerichtheid en samenwerking in een team. Ongewijzigde herdruk. Redactie
